Wat een jaar laten we achter…
 
Niemand kon er onderuit: corona had en heeft ons in de greep.
In de trainingen leren we om de chauffeur van onze bus te blijven. Het vroeg inspanning om dit te doen. Om niet meegesleurd te worden door de vele info en angstscenario’s.
 
Soms lukte het niet, dan overviel het ons gewoon. En dan kwam plots die veerkracht weer kijken. De golven waar we in mindfulness zo vaak over spreken waren vaak te voelen.
 
Lopende groepen die gelukkig ‘live’ konden starten werden online verder gezet.
 
Een mindfulness oefening van een half uurtje online via Zoom werd een alternatief voor de  gezamenlijke wekelijkse wandelingen.
 
Hierdoor bleven we contact houden en voelden we de verbinding. Het gevoel van allemaal in hetzelfde schuitje te zitten geeft troost. Het houdt ons ook bij de mindfulness-les.
 
Wat een grenzen werden er hier verlegd!  Echte helden noem ik hen die nog nooit met zoom werkten en het nu klaarspeelden om mee te doen. Echte helden die dat online gebeuren aandurfden.
 
En we doen voort… mindfulness helpt ons immers om ruimte te maken voorbij de angst, openheid te zien voorbij de regels.
Zodat we in al onze menselijkheid elkaar aanmoedigen en de hoop wakker houden op een beter 2021.
 
 
Tegen sterrenloze nachten. Veel te lang op tekens wachten
Stuur ik je mijn denkbeeldige armen. Vouw ze om je schouders heen
Over hoop- en vreesgedachten. Leg ze om vergeet verdriet
Of om een trappelend verlangen

En als de nacht voorbij is. Jij zonder verder kan.
Stuur ze door of gooi ze open. Wijd als de ramen in het voorjaar.
Een nieuwe lente in!
Kate Schlingemann
 
Ontvang dan hier en nu mijn denkbeeldige armen, vouw ze om je schouders heen en als het maar effe kan: stuur ze door en kijk nu al uit naar die nieuwe lente:
het mag!
​
2021
Happy New Year
​

Het zijn vreemde tijden. Wat een virus allemaal niet vermag. Alle plannen van april-mei-juni werden opgedoekt en wat met het najaar van 2020?

Onzekerheid troef! Laat dit nu net de uitdaging bij uitstek zijn voor iemand die mindfulness geeft!

De eerste weken van Corona waren ‘verlammend’.  Ongeziene maatregelen werden genomen die ons allemaal troffen.
Het deed wat met een mens! Heel troostend ervaarde ik dat we allemaal in hetzelfde schuitje zaten én ook de spontane wegen die er werden gezocht tot contact.

Dit laatste paste dan weer als zalf op de wonde van de verandering en de onzekerheid. Ik besefte dat deze kant van de crisis ook in het gedachtengoed van mindfulness te vinden is en wel in de nieuwe training die ik op stapel zette de laatste maanden: “Mindfulness en Compassie vervolg en verdiepingstraining”.

Goed bezig, dacht ik bij mezelf toen ik deze synchroniciteit opmerkte!

Maar het vraagt wat! Veranderen gebeurt niet vanzelf. Het vraagt inspanning en tijd om weerstand te ontdekken en te overwinnen. Techniek bleek super belangrijk te zijn: hoe leggen we verbinding vanuit ons kot! Ik kreeg het onder de knie met veel vallen en opstaan. Er kwamen nieuwe ideeën en andere vormen werden uitgevonden. Mijn creativiteit kreeg een boost mét resultaat: ik ging online!

Tot mijn verbazing een fijne ervaring: anders maar daarom niet minder waardevol!

Uit de grond van mijn hart hoop ik dat we in september terug ‘live’ kunnen gaan. Maar als dit niet zo is dan weet ik dat er andere wegen zijn. Je hoeft ze alleen maar te durven gaan! En is dat nu net ook niet iets wat mindfulness hoog in het vaandel draagt: open en nieuwsgierig kijken naar elk nieuw moment?
​
Kom en durf nieuwe wegen te gaan. Ik, samen met corona: we dagen je uit!

In het najaar gaf ik mindful@work voor medewerkers van De Voorzorg.
Op verschillende locaties 3 groepen van ongeveer 12 deelnemers per groep.
Ik mailde hen een 2-tal maanden later met de vraag of ze de mindfulness nog niet vergeten waren en ik ontving het volgende antwoord:
 
We zijn je niet vergeten hoor! We hebben vorige week onze eerste georganiseerde middagsessie ‘Mindful@WORK Middagbreak’ gehad, waarop de deelnemers van de mindful@work waren uitgenodigd maar ook alle andere collega’s welkom waren.
En supertof, we waren met zo’n 25 pers. Mensen namen andere collega’s mee. We deden de bodyscan van 30 min.
Het verliep vlot en iedereen was enthousiast!
 Om maar te zeggen dat mindfulness nog steeds leeft bij ons. De volgende sessies voor de komende 2 maanden zijn alvast ingepland
 
Wat mindfulness niet vermag:
Het werd een aanzet tot bewust omgaan met je aandacht en je tijd. Bovendien schept het verbinding. Het wordt een positieve vibe waardoor er met meer goesting en energie gewerkt wordt! Dikke pluim voor dit initiatief!

Wat een uurtje was het....het 'ongemak' kwam zomaar op ons af, van in het begin!
De lawaaierige bladzuiger leek ons te achtervolgen en het was zoeken naar een plekje waar ‘geluid’ te doen was om in een oefening te gaan.
Alsof men in dat park wist waar we mee bezig waren en er plezier in had om ons te testen. De focus van deze les was immers ‘geluid’.
We oefenden, jaja, met alles wat er was aan ‘ongemak’ en gingen in het moment.
En dan, zomaar onverwacht kwamen we aan de vijver waar er plots een regenbui uit de hemel viel.
We zagen de zachte druppels overvloedig de vijver beroeren. En wij, wij stonden droog onder een kleurrijk en beschuttend bladerdak dit alles te bewonderen.
We vonden rust in de onrust!
We werden niet ‘gevangen’ door het één of het ander maar ervaarden dit alles open en onbevangen.
We weten immers dat er altijd 'ongemak' zal zijn maar ook altijd 'gemak'! Als we ons maar niet laten 'vangen'😉!

​De zomer… zo ver weg alweer, maar als ik de foto’s bekijk komt het allemaal terug!
Het fijne gezelschap, het goeie weer, het lekkere eten…
de plaats waar we mochten vertoeven overtrof onze verwachtingen. Het had veel te maken met de warme ontvangst van de gastvrouw. Ook de plaats, het gebouw met heel zijn entourage straalde sereniteit en rust uit… Een rust van eeuwen terug leek wel waarin je, dat wat blijft in alle veranderlijkheid kon proeven.
En daar dan, met hier en daar jong geweld en heftigheid in de mindfulness gaan in alle zachtheid en mildheid die we voor onszelf konden boven halen : het was een ervaring!
 
Opgeladen doken we weer in het nieuwe werkjaar!
Het heeft ons deugd gedaan!
​

We zijn te gast in Rosario, een oud klooster in het groene Pajottenland.
Een prachtig kader dat uitnodigt om tot rust te komen, te wandelen, te genieten!
Rosario is een plek waar je de rust van het eeuwenoude kloosterleven nog voelt nazinderen. Een uitgelezen plek waar je je in de tuin alleen kan verschuilen of er samen iets kan beleven. Je kan er wandelen, zwemmen en genieten!
De vroegere kapel is nog steeds een ruimte die uitnodigt tot traagheid en verstilling. De soberheid van de architectuur is overgebleven en zet aan om te oefenen.
We starten met de basisoefeningen van MF. We richten de aandacht samen met de adem naar dat wat is. Daarna oefenen we om met zachtheid en mildheid dat wat we tegenkomen te benaderen. We ontwikkelen compassie in 1ste instantie naar onszelf om daarna ons hart te openen naar de ander.
Het wordt een mooi einde van de zomer waardoor we helemaal opgeladen het nieuwe werkjaar dat er daarna zit aan te komen, weer kunnen aanvatten.
 
285 euro all inclusive:
2x ontbijt, 3x lunch, 1x diner - Onbeperkt koffie, thee, fruitsap, water tijdens de dag.
2x overnachting in een 2 of meer persoonskamer (elke kamer heeft een eigen douche op de gang)
2x overnachting in een 1 persoonskamer: + 40 euro.
 
Heb je ook zin? Snel inschrijven dan want er zijn nog 3 plaatsen vrij
Schrijf een mail naar lief.soetewey@hotmail.com
  

Net terug van een zoektocht naar een locatie voor een zomer weekend Mindfulness…het is beslist, het gaat door!
In augustus zal het ‘zijn’ weer kunnen geoefend worden.
Zoals vorig jaar kies ik terug voor het laatste weekend: net tijd om nog even op te laden voor dat nieuwe werkjaar weer begint.

Dit jaar geen Zeeland maar Heuvelland.
De plek heet Rosario en ligt op de grens tussen de Vlaamse Ardennen en het Pajottenland. Een ideale plek om te vertragen.
Rosario beschikt over een prachtige tuin mét zwembad, biologische maaltijden en een salon met bibliotheek.
Een heerlijke plek dus om te ontspannen en op te laden.
Ik kijk er nu al naar uit… en jij?

Dit najaar heeft het bos me in de ban… het heeft ons in de ban.

In Kapellen en in Brasschaat verkennen we de bossen en doen we aan BOSBADEN.
Een groep van 15 en een groep van 9 mensen verzamelt zicht elke week dit najaar voor mindfulness in het bos… ik voorspel een hype.

De Japanners gaan er ons in voor. We leren terug wat we eigenlijk al wisten: dat het bos helend is, dat het ons goed doet!
​
We gebruiken al onze zintuigen en vertragen. We doen een oefening en staan stil om ons lichaam te voelen.
Daarna maken we de beweging van binnen naar buiten. We kijken, nemen waar wat zich voor onze ogen afspeelt.
Wat we ervaren met naar buiten te kijken nemen we mee naar binnen.

En dit brengt ons heling, verzachting, contact met hét leven in zijn puurheid en zijn ritme.

​Onze aandacht is haast  vanzelf gericht en gefocust op dit heerlijke bos…op het nu. Het bos wordt zo dé uitgelezen plek om te oefenen want ja, af en toe komen we ook hier onaangename dingen tegen: de auto’s die we horen razen in de verte, de zaagmachine die zorgt voor het onderhoud van het bos, loeiende sirene van een ziekenwagen in de verte.

Maar er zijn dan de natuurlijke geuren, kleuren en geluiden die ons telkens weer de goesting krijgen om de volgende week er terug te staan voor onze wekelijkse wandeling in het bos.

Kom je mee doen?

3 dagen na het 1ste mindfulnessweekend en het zindert nog sterk na…

ZiN in ZijN dat was het thema en dit werd het ook. We waren het, we deden het:
​
Met 8 deelnemers en 3 begeleiders maakten we samen frisse dagen met regen, zon en de goeie zeelucht op de achtergrond. Inzicht en helderheid, beweging en rust waren het resultaat.
Burgh-Haamstede was onze plek in een domein én een huis zonder luxe maar met veel warmte, openheid en mogelijkheden om verbonden bij elkaar te zijn.

De gastvrijheid van onze 2 gastvrouwen Leonie en Leanne maakten dat we konden thuiskomen in een huiselijke sfeer mét een grote tafel waar we allemaal rond konden. Er was vreugde, plezier rond de tafel en verstilling in de meditatieruimte én in de natuur van het domein.
Er was ook soepelheid en bewegingsvrijheid in het omgaan met elkaar én met onszelf.
 
En nu…veel ZiN om terug in de wereld en samen met een nieuw seizoen verder te gaan op onze weg!
Er broeien plannen om volgende zomer meer van dat te doen. Je hoort er nog van!

8 mei opfrissingsavond – het was een warme dag geweest dus vond ik het een goed idee om naar het park te gaan. Niet op de warme zolder maar naar het park waar ik wat koelte en rust verwachtte…

De koelte vonden we onder de bomen, het zachte gras en het mooie groen in al zijn vroege voorjaarstinten. Maar er waren ook andere dingen die onverwacht naar ons toekwamen.

De geluiden van de auto’s mét machochauffeurs achter het stuur die op een eerste warme avond in mei alles uit de kast halen om zich te laten horen: het werd een oefening!

Zo ook de muggen. Bewust mét aandacht een bodyscan doen terwijl een zwerm muggen ten aanval komen: ik daag je uit om hiermee aan de slag te gaan. Wij deden het, en overleefden het dankzij de mindfulness. Het werd de meest uitdagende oefening in heel onze mindfulnesscarriere.
​
Misschien waren we toch beter gaan vluchten :)!